Wciąż jesteś przy mnie.
Wszelki dźwięk i ruch
tak zwykły jak schylenie czoła ku rękom,
trzepot powiek
i cichy uśmiech zamyślenia -
to jesteś ty.

Milczenie ust,
puls serca i pieszczota dłoni
nie chwycą ciebie ani słowo,
które w przemożny rośnie rytm
i jakby falą i ciemnością
ogarnia mnie...
Więc smutek, gorycz,
tęsknota -

czyż naprawdę jestem
struną, na której ból mijania
w dźwięk się przewija?

Tylko jedna
ty, kiedy schylasz się nade mną,
uważnie patrząc w moje oczy,
uciszasz drżenie i mój ból,
i chociaż ciebie nie ogarnę
słowem i gestem, jest mi dobrze
i mówię ci po prostu:
jesteś...